Vroeger had elk dorp (minstens) een jongerensoos. Trefpunt voor duizenden jongeren. Zoals de Meule in Heesch. Artiesten traden er op, beginnende bands maar ook landelijke toppers als Frank Boeijen, Het Goede Doel en de Dijk. De Meule had een eigen voetbalteam. Elk jaar was er een rikconcours. En niet te vergeten: sinds 1981 Meulepop, een popfestival.
Mooi, maar wat heeft dat te maken met de Geurtsen? Alles. Want de Meule, de Witte Molen was ooit van hen. Van 1950 tot 1967. Jan Geurts kocht de molen van de familie Weekers die naar Australië emigreerde. ,,Er werd in die dagen gemalen met een één cilinder dieselmotor, welke een hamermolen en een koppel liggende molenstenen aandreef", zo valt te lezen in een plaatselijk blaadje bij het overlijden van Jan, de laatste mulder van Heesch.
,,Het meel werd bezorgd in een omgebouwde T-Ford waarop een laadbak was gekonstrueerd. Er werd niet alleen koren gemalen maar ook wel meel van de firma Meulemans uit Ravenstein verkocht. Naast meel werden ook klompen, gefabriceerd door familieleden uit Nistelrode, verkocht.''
In 1960 werd de oude dieselmotor door een Lister motor vervangen. Die was afkomstig van een noodgenerator van het Amerikaanse leger. ,,Tot verdriet van zowel de buurt (herrie) als de kinderen (aandraaien met ether in de filter) werd toen overgeschakeld op malen door middel van de hamermolen.''
In 1967 verkocht Jan de molen aan de gemeente. Daarna kon de jongerensoos er gebruik van maken. In 1973 werd de molen gesloopt. De molen, die dateerde uit 1865, had geen historische waarde. Jan bouwde aan de Kromstraat een moderne maalderij met winkel. Hij produceerde zelf mengvoeder. In 1980 ging hij met pensioen. ,,Het onafscheidelijke alpinopetje en overall werden ingewisseld voor een stofjas. Jan legde zich alleen nog toe op de winkel en verkoop uit het pakhuis. Hij heeft dit nog zeven jaar kunnen doen, verknocht als hij was aan zijn winkel en vaste klanten, altijd bereid tot een praatje waarvan hij zichtbaar genoot. 'De mulder' zo was hij begonnen en die naam bleef hij in de volksmond behouden als getuige van waardering.''
In hetzelfde blaadje staat ook een bijdrage van Heesch' Gemengd Koor Animato. Hij was daar met Meta lid van vanaf de oprichting in 1975. Zingen was een wekelijks terugkerende vreugde. ,,Als hij al een keertje afwezig was, kon men gevoeglijk aannemen dat hij ziek was.'' In de achterste regionen zong Jan, bij de bassen. ,,Regelmatig kon men vanuit de contreien zijn specifieke lach horen opklinken.''