.....Nicola sinds 1998 in een Karmelietenklooster zit in Almelo, met vijf mannen en vier vrouwen. Een mooi, modern pand, waarin we de architectuur van andere prominente gebouwen herkennen zoals het ROC in Oss. En nou ja, zitten? We vroegen haar wat ze doet en waarom ze deze keuze heeft gemaakt. Dit mailde ze:
Bovenstaand was de vraag die mij gesteld is en waarom ik dus een klein stukje hier schrijf. Momenteel woon ik in een gemengde religieuze communiteit van de Karmel orde in Nederland. Sinds 1995 heb ik me verbonden met de Orde, na een eerste vormingstijd in Boxmeer, en sinds 1998 woon ik in Almelo. Wij hebben sinds 2008 een geheel nieuw klooster betrokken en dat oogt en is ook zeer modern in architectuur. Zie de website www.karmel.nl .
De reden waarom ik me verbonden heb met de eerste orde van de Karmel, is vooral doordat ik me binnen de Orde, haar spiritualiteit en de mensen die ik er mag ontmoeten welkom en thuis weet. Ik ervaar sinds jaren in mijn leven dat ik niet leef op grond van mezelf. Er is een Geheim van leven, God, die me gaande houdt, die me overstijgt en tegelijk uitnodigt. Uitnodigt om steeds meer in de vrije ruimte van Zijn onvoorwaardelijk gunnende goedheid en liefde te durven leven. Me toe vertrouwen aan zijn Naam: ‘Ik zal er zijn voor jou, voor jullie’, is dan ook een levenslang verlangen en een weg die ik samen met anderen mag gaan. Deze uitnodiging aan mij, ervaar ik ook als een wederkerige uitnodiging van mij naar de ander(en) die ik mag ontmoeten en/of met wie ik samenleef.
Ons klooster houdt niet op bij de muren, maar wij hebben een open houding naar de mensen en de wereld toe. Die open houding beleef ik in de contacten met de parochie, waarvan Kerk en pastoraal centrum aan dit klooster zijn gebouwd en in de bezigheden die ik mag hebben.
Momenteel mag ik me bezig houden met de eindredactie van de provincieliturgie. Dit is een wekelijks gebeuren, waarin ik materiaal nazie wat me aangereikt wordt door diverse groepen in het land die verbonden willen zijn met de Karmel spiritualiteit en die zich bezonnen hebben op een evangelielezing van de aankomende zondag.
Daarnaast begeleid ik met iemand samen een paar groepen in het kader van ons Centrum van Spiritualiteit. O.a. een bezinningsgroep rond de evangelielezing van de aankomende zondag en een groep rond geloof/ongeloof.
Ook mag ik met een aantal mensen mee oplopen in hun zoeken naar de weg van God in ons leven. Alles bij elkaar een zeer boeiend en inspirerend gebeuren, waarin ik steeds meer ervaar hoe wonderbaarlijk God met ieder van ons zijn/haar weg wil gaan. Ons bevrijdt van ons opgesloten zijn in onszelf en ons vrijer maakt voor onszelf en voor de ander en alles wat is.
Binnen de communiteit hebben wij uiteraard ook onze momenten van ontmoeting, en bezinning maar vooral ook van ons bij een komen bij de Ene, bij God. Wij noemen dit vaak, het samenkomen rond het legen Midden, omdat al onze beelden en woorden nooit kunnen uitdrukken wat of wie God is. Zo ook deze woorden niet die ik hier neertik.
In de joods-christelijke traditie, in mystieke schrijvers en bovenal in Jezus Christus vind ik inspiratie, vorming en bezinning om samen met anderen te blijven zoeken naar Zijn Gelaat.
Het leven in de communiteit op zich is al een hele leerschool, om ook in elkaar Gods uitnodigende liefde te leren zien en verstaan. Het leven zelf is de belangrijkste leerschool voor mij in de weg die God met mij gaat en waarop ik mij zoals ik ben, met alle gemakken en ongemakken, mooie en voor mezelf niet zo mooie dingen mag bewegen.
Wat betreft de communiteit draag ik hier in het praktische reilen en zeilen bij door zorg voor de broodmaaltijden, inclusief de boodschappen.
Dit is het in vogelvlucht wat ik hier kan verwoorden, wetend dat woorden nooit zeggen waardoor ik mij ten diepste Geboeid weet en waarvoor ik heel dankbaar ben.
=
Ondertussen is Nicola verhuisd, september 2013. Ze stuurde een mailtje rond: ,,Ik ben gevraagd om naar de Karmel van Boxmeer te gaan. Hier mag ik me gaan inzetten op het gebied van de liturgie en het ondersteunen van het keuken/refter gebeuren. Wat alles precies in houdt zal de tijd me leren. Ik heb er zin in al besef ik terdege dat het ook pijnlijk is om hier mensen en mooie werkzaamheden los te laten.''
.